The Incredible Jimmy Smith

[Admin]

Birth name James Oscar Smith
Also known as The Incredible Jimmy Smith
Born December 8, 1925(1925-12-08)
Norristown, Pennsylvania, United States
Died February 8, 2005 (aged 79)
Scottsdale, Arizona
Genre(s) Soul-jazz
Hard bop
Mainstream jazz
Jazz-funk
Jazz fusion
Occupation(s) musician
Instrument(s) Hammond B-3 electric organ
Years active 1956-2005
Label(s) Blue Note, Verve
Jimmy Smith, (December 8, 1925 (year of birth is disputable & is often stated as 1928) – February 8, 2005) was a jazz musician whose Hammond B-3 electric organ performances helped to popularize this instrument.

Born as James Oscar Smith in Norristown, Pennsylvania, U.S.. Smith was influenced by both gospel and blues. He first achieved prominence in the 1950s when his recordings became popular on jukeboxes. In the late 1950s and the sixties he helped to create the jazz style known as 'soul jazz'.

In 2005, Jimmy Smith was awarded the NEA Jazz Masters Award from the National Endowment for the Arts, the highest honors that the United States bestows upon jazz musicians.





Career
Smith was a prolific recording artist, recording with the Blue Note label beginning in 1956. His early albums with Blue Note, included Home Cookin' , The Sermon!, The Champ, House Party, Midnight Special, Prayer Meetin' , and Back at the Chicken Shack.

Smith signed to Verve Records label in 1963. Smith's albums with Verve include The Cat, The Boss, Root Down, Peter & The Wolf, Any Number Can Win, Who's Afraid of Virginia Woolf?, The Incredible..., Bashin, Got My Mojo Workin, Christmas Cookin, and Organ Grinder Swing. While he was signed to Verve, he began collaborating with guitarist Wes Montgomery, with whom he recorded two albums: The Dynamic Duo with Wes Montgomery and Further Adventures Of Jimmy and Wes.

Smith recorded with a full orchestra and worked with arrangers and conductors such as Lalo Schifrin, Claus Ogerman, and Oliver Nelson. He also worked in small groups such as organ trios that featured jazz musicians such as Kenny Burrell, Donald "Duck" Bailey, Grady Tate, Lee Morgan, Lou Donaldson, Tina Brooks, Jackie McLean and Stanley Turrentine.

Smith had a career revival in the 1980s and 1990s, again recording for Blue Note and Verve, and for the Milestone label. Smith also recorded with other artists including: Love And Peace: A Tribute To Horace Silver with Dee Dee Bridgewater (1995) and Blue Bash! with Kenny Burrell (1963).

Musical Style
While the electric organ was used in jazz by Fats Waller and Count Basie, Smith's virtuoso improvisation technique on the Hammond helped to popularize the electric organ as a jazz and blues instrument. For ballads, he played walking bass lines on the bass foot pedals. For uptempo tunes, he would play the bass line on the lower manual and use the pedals for emphasis on the attack of certain notes, which helped to emulate the attack and sound of a string bass.

His solos were characterised by percussive chords mixed with very fast melodic improvisation with the right hand. Smith used a drawbar registration in which the drawbars were pulled out so that the drawbar gradations would read-from the lowest to the highest harmonics-as "868000000" or "888000000" on the lower manual. Smith used the lower manual for the bass line and to perform accompaniment (also called "comping") chords. He used a similar registration on the upper manual, which he used for soloing, but with the addition of other harmonics during the attack of the note (using the Hammond's "percussion" circuit).


Influence
Smith influenced many other jazz organists. More recently, Smith influenced bands such as the Beastie Boys, who sampled the bassline from "Root Down (and Get It)" from Root Down—and saluted Smith in the lyrics—for their own hit "Root Down," Medeski, Martin & Wood, and The Hayden-Eckert Ensemble. The Acid Jazz movement also reflects Smith's organ style. In 1999, Smith guested on two tracks of a live album, Incredible!- with his protégé, Joey DeFrancesco, a then 28-year-old organist. Smith and DeFrancesco later played together on the collaborative album Legacy, released in 2005 shortly after Smith's death.

[Admin]

13/10/2003


EMRE MEMECAN

Jimmy Smith, Hammond orgla inanılmazı gerçekleştirmiş ve 63-66 yılları arasında çıkardığı 12 albümle listelerden inmemişti.

Hammond orgun sanatsal açıdan üstün değerde olduğunu keşfeden, 80'ine merdiven dayamış efsane cazcı Jimmy Smith, Akbank Caz Festivali kapsamında Ankara ve İstanbul'da sahneye çıkacak



İSTANBUL - Sonunda o da geldi! Charlie Parker saksofon için neyse Jimmy Smith de Hammond B-3 org için o. Smith, 50 yıla yaklaşan kariyeri boyunca, hep isminin başına eklenen 'inanılmaz', 'müthiş' gibi sıfatlarla anıldı ve Hammond orgda tüm zamanların en önemli müzisyeni oldu. Ken-dileri Akbank Caz Festivali kapsamında bugün saat 21.00'de An-kara Hilton'da, 15 Ekim saat 20.30'da ise İstanbul'da CRR Konser Salonu'nda olacak.
Smith, müzik eğitimini tamamladıktan sonra 1953'te Hammond'a ilgi duymaya başlamış. İlk Hammond orgunu bir emanetçiden satın alıp bir odun deposuna yerleştirmiş ve uzun bir süre kendisini depoya hapsederek çalışmış. Bir gün artık aradığı sesi bulduğunu düşünerek çıktığında, kendisinin ve kendisinden sonra gelen bütün Hammond'çıların hayatını değiştirmek üzere yola koyulmuş.
Kariyerinin ilk yılları Blue Note ile gerçekleştirdiği ve çok başarılı görülen albümlerle geçiyor. 1963'ten 1972'ye kadar süren Verve döneminde Smith, bir caz müzisyeni için gerçekten inanılmaz bir şeyi gerçekleştirmiş: 1963 ile 1966 arasında toplam 12 albümle albüm listelerine girer ve bu albümlerden 'Walk On The Wild Side', 'Hobo Flats', 'Who's Afraid Of Virginia Woolf' gibi birçok parça Amerika single listelerinde ilk 20'de yer alır. Bu başarılarda, çok yakın çalıştıkları Oliver Nelson'ın büyük orkestra düzenlemelerinin de hayli önemli payı olur.
Düzenlemeler bazen Hammond'ın farklı sesinin önüne geçse de, ben bu tür albümlerinin içinden en çok 'The Cat'(1964) ve 'Peter and the Wolf'u (1966) beğeniyorum. Bu ikincisi, caz eleştirmenlerinden de övgüler almış bir albüm. Ancak, bu dönem çalışmalarının tümünün olağanüstü takdir topladığı da söylenemez. Örneğin Joachim Berendt, ünlü 'Caz Kitabı'nda, "Jimmy Smith 1960'lı ve 1970'li yıllarda birçok ucuz, ticari pop-caz kaydı yaptı. Ancak bu durum onun tarihsel değerini gölgelemez; Hammond orgun sanatsal açıdan üstün değerde doğaçlamalar yapılabilecek bir enstrüman olduğunun keşfeden odur" diyor.
1970'li yıllarla beraber Hammond caz gördüğü ilgiyi kaybetmeye başlar ve Jimmy Smith neredeyse modası geçmekte olan bir müziğin temsilcisi haline gelir. Jimmy Smith'in muhteşem dönüşü 1995 yılında yaptığı 'Damn!' adlı albüm ile olur. Günümüzün önde gelen genç müzisyenleriyle kaydedilen bu albüm, 70 yaşında Jimmy Smith'in hâlâ ne kadar önemli bir müzisyen olduğunu herkese hatırlatır.
Artık 80 yaşına merdiven dayamış böyle önemli bir sanatçıyı dünya gözüyle bir kere dinlemek, bu fırsattan yararlanabilecek herkes için büyük bir şans olsa gerek.
TOPRAĞI BOL OLSUN