SULTAN ABDÜLMECİT VE MUZIKA

[Admin]

(Çok Sesli Müzik İçin Verimli Bir Dönem)

Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu ******’ün direktifileriyle Türk çoksesli müzik tarzı Devlet politikası haline gelinceye kadar Sultanların konuya yaklaşımı ölçüsünde Muzıka-i Humayun gelişmiş ya da duraklamıştır. Dolayısıyla, sultanların çoksesli müzik tarzına bakışları orkestramız tarihi bakımından çok önemlidir.
Abdülmecit, babası II. Mahmud’un ölümü üzerine 3 Temmuz 1839’da henüz 17 yaşındayken tahta çıktı. Yaşlı Sadrazam Hüsrev Paşa, hiçbir yeniliğe taraftar değildi. Genç padişah tecrübesizliğine rağmen doğru yolu seçmekte gecikmedi, hem Hariciye Nazırı, hem de Londra Elçisi olan Mustafa Reşit Paşa (1845’de Sardazam oldu. İlk batılı anlamda üniversiteyi kurdu) Tanzimat-ı Hayriyye fermanını Kabul ve ilan etti (4 Kasım 1839).
Bu esaslı bir ıslahat programıdır. Osmanlı’nın yüzü batıya yöneliyordu. Genç padişah Abdülmecit de gerek idari ve siyasi, gerek özel yaşamında gideceği yolu bulmuştu. O, artık düşünceleri ile beraber, özel yaşayışında ve zevklerinde de batılı bir insane olacak; bunun sonucunda da batı dram sanatı Osmanlı Sarayına girecektir.
Sultan Abdülmecit Muzıka direktörü Donizetti ile zaman zaman sohpetlere girerdi. Ondan batı müziğine ve o sırada Beyoğlu’nda (1841) bazı ecnebiler tarafından gösterilmeye başlanmış olan müzikli sahne sanatına dair bilgi ediniyordu.
Bilhassa operet ve opera konularına ilgi duyuyordu. Donizetti’nin önerilerini önemle karşılamış, şehzadelerin ve sultan hanımların piyano dersi almaları için Avrupa’dan yabancı müzisyenler getirtmiş, saraya piyanolar satın almıştır. Osmanlı Sarayına giren bu ilk piyanolar Fransız “Erard” markadır. Siyah renk üzerine yaldızlı kakma süsleri vardır. Üstlerine Abdülmecit bin-i Mahmut Han (Mahmut Han’ın oğlu Abdülmecit) yazılı tuğra işlenmiştir.