ANNE - SOPHIE MUTTER

[Admin]

Anne-Sophie Mutter (born June 29, 1963) is a German violinist virtuoso.





Biography
Mutter was born in Rheinfelden, Germany. She began playing the piano at age five, and shortly afterwards the violin, studying with Erna Honigberger, a pupil of Carl Flesch. Upon Honigberger's death, she continued her studies with Aida Stucki, at the Winterthur Conservatory.

After winning several prizes, she was exempted from school to dedicate herself to her art. When she was 13, conductor Herbert von Karajan invited her to play with the Berlin Philharmonic. In 1977, she made her debut at the Salzburg Festival and with the English Chamber Orchestra under Daniel Barenboim.

At fifteen, Mutter made her first recording of the Mozart Third and Fifth violin concerti with von Karajan and the Berlin Philharmonic. The same year, she was named Artist of the Year.

In 1980, she made her American debut with the New York Philharmonic under Zubin Mehta. In 1985, at the age of 22, she was made an honorary fellow of the Royal Academy of Music (London) and head of its faculty of international violin studies. In 1988, she made a grand tour of Canada and the United States, playing for the first time at Carnegie Hall. In 1998 she played and recorded for CD and DVD the complete set of Beethoven's Violin Sonatas, accompanied by Lambert Orkis; these were broadcast on television in many countries.

Though her repertoire includes many classical works, Mutter is particularly known for her performances of contemporary music. A number of pieces have been especially written for or dedicated to her, including Henri Dutilleux's Sur le Même Accord, Witold Lutosławski's Partita, Krzysztof Penderecki's Second Violin Concerto and Wolfgang Rihm's Gesungene Zeit ("Time Chant"). In August 2007, she premiered Sofia Gubaidulina's Violin Concerto No. 2 "In tempus präsens". She has received various prizes, including several Grammys. She also owns two Stradivarius violins (The Emiliani of 1703, and the Lord Dunn-Raven of 1710) and a Regazzi, dated 2005.

In October 2006, on French television, Mutter appeared to indicate that she would be retiring when she turned 45, in 2008. However the following month she said that her words were "misinterpreted" and that she would continue to play as long as she felt she could "bring anything new, anything important, anything different to music".


Personal life
In 1989, Mutter married her first husband, Detlef Wunderlich, with whom she had two children, Arabella and Richard. Detlef died of cancer in 1995. She married the pianist and conductor André Previn in 2002. However, on 21 August 2006, Mutter's office announced that she and Previn had divorced. The couple were rumoured to have separated three months previously, but confirmed their divorce as of the above date.


Awards and Recognitions
Artist of the Year Award (1978)

Grammy Award for Best Chamber Music Performance:

Anne-Sophie Mutter and Lambert Orkis for Beethoven: The Violin Sonatas (Nos. 1-3, Op. 12; Nos. 1-3, Op. 30; "Spring" Sonata) (2000)
Sonning Award (2001; Denmark)

Grammy Award for Best Instrumental Soloist(s) Performance (with orchestra):

Anne-Sophie Mutter and André Previn (conductor) for Previn: Violin Concerto "Anne-Sophie"/Bernstein: Serenade (2005)
Anne-Sophie Mutter, Krzysztof Penderecki (conductor) and the London Symphony Orchestra for Penderecki: Violin Concerto No. 2, Metamorphosen (1999)
Anne-Sophie Mutter, James Levine (conductor) and the Chicago Symphony Orchestra for Berg: Violin Concerto/Rihm: Time Chant (1994)
Order of Merit of the Federal Republic of Germany, First Class

Herbert von Karajan award 2003

Ordre des Arts et des Lettres 2005

Victoires de la Musique Classique 2006

Ernst von Siemens Music Prize 2008

*********
ANNE-SOPHIE MUTTER / Keman çıplak tene değdiğinde daha iyi ses çıkarır
"Keman benim bedenimin bir parçası. Aramızda kemanın doğal titreşimlerini donuklaştıracak bir kumaş parçası olmamalı, doğrudan doğruya tene temas eden kemandan çok daha iyi ses çıkıyor" diyor Anne-Sophie Mutter.

Anne-Sophie Mutter, göğüslerinin önemli bir miktarını dışarıda bırakan kan kırmızısı 'strapless' yani askısız tuvaletinin eteklerini savurarak, yüzünün sağ tarafını çapkınca örten mebzul dalgalı saçlarını uçuşturarak sahneye çıktığında konser salonundan aldığı ilk tepki derin bir iç çekmesi oluyor.
Ancak, Anne-Sophie Mutter, her ne kadar bir modern zamanlar Rita Hayworth'una benziyorsa da, kemanını çenesi ile çıplak omzu arasına sıkıştırıp çalmaya başladığında, bu genç hanımın hiç şakası olmadığını anlamakta gecikmiyorsunuz.
"Keman benim bedenimin bir parçası. Aramızda kemanın doğal titreşimlerini donuklaştıracak bir kumaş parçası olmamalı, doğrudan doğruya tene temas eden kemandan çok daha iyi ses çıkıyor" diyor Anne-Sophie Mutter. İnanmazsanız 11 Nisan 1988 tarihli Newsweek dergisini bulun ve okuyun. Aynen böyle söylüyor 24 yaşındaki Alman kemancısı.
Eskiden kadın solistler giyimlerine kuşamlarına pek önem vermezlerdi. Hele Myra Hess, Clara Haskill, Gina Bac
hauer gibi piyanistlerin fotoğraflarına bakıldığında "Bu tatlı büyükanneler de nereden heves etmişler piyano çalmaya" dedirtirlerdi insana. Kırlaşmış saçlarını enselerinde topuz yapan, bedenlerini gri, bej ya da siyah renklerde, biçimsiz elbiseler içinde gizleyen kadın solisterin yerini, havai fişek gibi göz kamaştıran, Amerikalıların "glamour girl" tanımlamasına uyan genç hanımlar aldı yeni zamanlarda.
Dior giysileri, Japon ipeklileri, pırıltılı kadifeler içinde sahnelerde arz-ı endam eden yeni solistlerin yetenek ve ar
tistlik açısından eskilerden eksikleri yok, hatta belki fazlaları bile var.
İçinde yaşadığımız "multi-media" çılgınlığında, insanları evlerinden koparıp konser salonlarına çekebilmek için sadece müziğin büyüsü yeterli değil artık ne yazık ki... Sanatçıların özel yaşamları, giyimleri, kişisel antikalıkları, basın ve yayın organlarında işlene işlene konser salonları doluyor ve plaklar ancak böyle satılıyor günümüzde.
Anne-Sophie Mutter, altı yaşındayken Almanya'da her yıl 6-24 yaş grubu gençler arasında yapılan "Genç Müzis-
yenler" yarışması birincisi olmuş. Aynı yarışmayı ertesi yıl yine birincilikle kazanınca, yarışmayı düzenleyenler kendisinden -yarışmanın sağlığı açısından- bu yarışmaya bir daha katılmamasını rica etmişler.
On üç yaşında Herbert von Karajan'ın karşısına çıkan Mutter'in, bu buluşma konusunda öyle pek büyük beklenti
leri yokmuş. Ne var ki, herkesin huzurunda korkudan buz kestiği büyük Karajan, Mutter'in çaldığı eserleri sonuna kadar ve hiç kesmeden dinleyince iş değişmiş. Karajan'la ilk plağını 14 yaşında yapan Mutter'e önce Karajan sonra da Tanrı "yürü ya kulum" demiş o gün bugün.
Mutter, şu sıralarda yılda 120 konser veriyor. Konser takvimi 1992 yılına kadar dolu. Deutsche Grammophon ve
Angel markaları için yaptığı plakların sayısını unutmuş bile çoktan. Londra'daki Krallık Müzik Akademisi (Royal Academy of Music), Mutter adına yeni bir kürsü açmış durumda.
"Ulusrararası Keman Çalışmaları" kürsüsü.
RAM öğrencileri arasında Mutter'in süksesi müthiş...
Eline aldığı en kötü kemandan bile Stradivarius sesi çıkarıyor, diye hayretlere düşüyor öğrenciler.
Newsweek'deki yazıda ise Mutter'in kemanından değil, kemanlarından, daha doğrusu en çok sevdiği Stradivarius'undan söz ediliyor. Stradivarius'lardan Stradivarius beğenen Mutter, "Benim günüm kemanımla geçer, tek gerçek dostum o" diyormuş.
Anne-Sophie Mutter'in özel yaşamının bir pop yıldızının yaşamından tek farkı, kemanıyla baş başa geçirdiği uzun uzun saatler olsa gerek. Beyaz Porsche arabası, Monte Carlo'daki apartmanı, jet-set dostlarıyla, alışılmış klasik müzik sanatçısı imajında hatırı sayılır bir gedik açıyor Anne-Sophie Mutter.
(Filiz Ali / 20 Nisan 1988 / Cumhuriyet)

[Admin]

[Admin]