EVA CASSİDY

[Admin]

Hiç düşündünüz mü ıssız bir adada uzunca bir süre tek başınıza kalacak olsanız yanınıza hangi albümleri alırdınız? Adaya götürebileceğiniz albümler sınırlı sayıda olsaydı onları seçerken kriterleriniz neler olurdu? Sizce şu anda hoşunuza gittiğini düşündüğünüz bir şarkıyı aylarca yada belki de yıllarca dinlememeye katlanabilir miydiniz? O halde iyi düşünün, çünkü sadece bir kere düşünme hakkınız var. Kurallarımız ıssız bir adanın yaşam şartları kadar katı..

Sanırım aşağı yukarı üç sene önce yine bu zamanlardı. Dışarıda dondurucu bir soğuk olduğunu, elimde kahve ertesi güne bitirmem gereken önemli bir proje için bütün gece çalıştığımı daha dün gibi hatırlıyorum. Gerçekten zor bir gece olmuştu, bir kaç dakikalığına kafamı dağıtmak için radyoyu açmıştım ki yıllardır Sting’in gülünç bir şekilde Jamakia aksanı yüklemeye çalıştığı sesinden duymaya alışmış olduğum “Fields of Gold” şarkısını yabancı bir sesin yorumladığına şahit oldum. Bu yabancı sesin sade ve doğal bir güzelliği vardı, bu ses gecenin sukunetini bozmayan barışçıl bir sesti. Şarkının sözleri Sting’ in orjinal versiyonuyla tamamıyla aynıydı ama nedense bu sesle birlikte şarkının bende uyandırdığı duygu ve hisler kelimelerle tarif edilemeyecek bir güzelliğe sahip oluvermişti. Gecenin bir yarısında karşılaştığım, böylesine büyüleyici bir sese sahip olan bu kadının çok da güzel bir yüzü olmalı diye gülümseyerek hayal ettiğimi şimdi bile anımsıyorum. Yanılmamıştım, sesin sahibi gerçekten de bir melek kadar güzeldi. Toprağın bol olsun Eva...

Amerikan müzik tarihinde sıkça kullanılan bir klişe vardır “İstisnasız herkes Elvis’in ölüm haberini aldığı yeri mutlaka hatırlar” derler, bizzat o dönemi yaşayanlarla bunun doğruluğunu kendim test ettim ve kesinlikle doğrudur. Bana sorarsanız bahsini ettiğim bu ses o kadar farklı ve büyüleyicidir ki can kulağıyla dinleyen hiç kimse bu sesi ilk kez duyduğu yeri hayatı boyunca unutamaz. Bu muhteşem sesin kime ait olduğunu öğrenmem tahmin edebileceğiniz gibi benim için pek de zahmetli olmamıştı. 1996 yılında henüz 33 yaşındayken kansere yenik düşüp dünyaya gözlerini yumuncaya kadar kendi şarkılarının yanında bir çok ünlü şarkıyı sanki kendisi için yazılmış gibi alıp, kendi tarzına göre yorumlayan bu olağanüstü sesin güzel sahibinin adı Eva Cassidy idi. Her notasıyla duygularımı esrarengiz bir şekilde karıştırmayı başaran bu özel kadını bulduğumu düşünüp kendi kendime sevinirken aslında onu adını bile duymadan dört yıl önce kaybetmiş olduğumun henüz bilincinde değildim. Ölmüş olduğunu öğrendiğimde tek kelimeyle yıkılmıştım. Günümüzde müzik adı altında yapılan onca kurugürültü arasında onu bulabilmiş olduğum için multu mu olmalıydım yoksa müzik adına yapabileceği onca şey varken erkenden aramızdan ayrılmış olduğu için hüzünlenmeli miydim inanın bilemedim. Sanırım daha çok hüzünlendim..

Eva’nın tanrı vergisi eşşiz bir sese sahip olmasının yanında bir diğer özelliği de jazz, blues, pop, country, folk gibi çok farklı ve çeşitli tarzlarda şarkıları kendisi için yazılmışçasına cesurca yorumlayabilmesiydi. Yetenekleri bunlarla da sınırlı değildi; Cassidy gitar ve çello’ yu adeta konuştururdu.

Eva’ nın ölümünden 2 yıl sonra, 31 Mart 1998 tarihinde daha önce yayınlanan albümleri ve konser kayıtlarından parçalarının yer aldığı Songbird albümü satışa sunuldu. Autumn Leaves, I know you by heart, Time is a healer gibi şarkıların yanında bu albümde yer alan bir başka önemli şarkı da hiç şüphesiz uzun zaman Judy Garland dışında hiç kimsenin aynı hissi vererek söyleyemeyeceğini düşündüğüm unutulmaz Over the rainbow ‘dur. Garland henüz bir genç kızken 1959 yılında rol aldığı Wizard of Oz filminde bu şarkıyı söyleyerek milyonların kalbini kazanmış ve dünya sinema tarihindeki sarsılmaz yerini almıştı . Kolay etkilenmediğimi bilmenizi isterim ama albümü satın alıp bu şarkıyı ilk kez Eva’nın sesinden duyduktan sonra bu konuda uzun bir süre yanılmış olduğumu anladım. Düşünsenize ıssız bir adada tek başına kalacak olsanız bu güzel sesi yanınızda götürmeyi siz de istemez miydiniz?

Son olarak albümü dinlemek için ideal zaman bugünlerde pek eksikliğini çekmediğimiz uzun ve soğuk kış geceleri. Tek başınaysanız ve hele bir de dışarda kar yağıyorsa mükemmel olur. Işıklarınızı karartın, rahat bir koltuğa oturun, başınızı arkaya yaslayın ve sıcacık kahvenizi yudumlarken bu albümün tadını doyasıya çıkarın. Canınız çikolata mı çekti yoksa? O da size kalmış artık...

[Admin]

Background information
Birth name Eva Marie Cassidy
Born February 2, 1963(1963-02-02)
Washington, DC
Origin Maryland, United States
Died November 2, 1996 (aged 33)
Bowie, Maryland
Genre(s) Jazz, Blues, Folk, Gospel and Pop
Instrument(s) Vocals, Guitar, Keyboard
Years active 1981–1996
Early life
Born on February 2, 1963 at the Washington Hospital Center, Eva Marie Cassidy was the third of four children born to Hugh and Barbara Cassidy. Her father, a retired teacher, sculptor, musician and former army medic, is of Scottish and Irish descent while her German-born mother was a horticulturist. From an early age, Cassidy displayed interest in art and music. When she was nine, her father taught her to play the guitar, and she began to play and sing at family gatherings.

At age 11, Cassidy began her professional career, singing and playing guitar in a Washington area band called Easy Street.This band performed in a variety of styles, at weddings, corporate parties, and pubs. Due to her shyness, she struggled with performing in front of strangers. While a student at Bowie High School, she sang with a local band called Stonehenge. During the summer of 1983, Cassidy sang and played guitar six days a week at the theme park Wild World.Her younger brother Dan, a fiddler was also a member of this working band. She enrolled in art classes at a community college but dropped out after finding them unhelpful.

Throughout the 1980s, Cassidy worked with several other bands, including the techno-pop band Characters Without Names. During this period, Cassidy also worked as a propagator at a plant nursery and as a furniture painter. In her free time, she explored other artistic expressions including painting, sculpting and jewellery design. Despite holding a belief in God, Cassidy was not part of any organised religion.


Music career
In 1986, Cassidy was asked by Stonehenge guitarist and high school friend David Lourim to lend her voice to his music project, Method Actor. This brought her to Black Pond Studios, where she met bassist and recording engineer Chris Biondo. Biondo helped her find work as a session singer and later introduced her to Al Dale, who would become her manager. She sang back-ups for various acts from go-go rhythm and blues band Experience Unlimited to rapper E-40. Biondo and Cassidy, who were in a romantic relationship for a time, formed the five-piece "Eva Cassidy Band" with Lenny Williams, Keith Grimes and Raice McLeod in 1990. They began to perform frequently in the Washington area.

Music sample:
"Over the Rainbow"


One of the changes Cassidy made to "Over the Rainbow" includes singing the opening word "somewhere" on the same high A flat, rather than with an octave jump of the Judy Garland version.
Problems listening to the file? See media help.In 1992, Biondo played a tape of Cassidy's voice for Chuck Brown, the "Godfather of go-go".Brown recorded a duet album with Cassidy (her first commercial recording). The Other Side featured performances of classic songs such as "Fever", "God Bless the Child" and what would later become her signature tune "Over the Rainbow". The album was released and distributed in 1992 by Liaison Records, the label that also released Brown's Go-go albums. Brown originally intended to record a single duet with Cassidy for his next solo album, but this was postponed due to ongoing negotiations between Dale and other labels for a solo deal. Cassidy's unwillingness to narrow her stylistic focus to one genre hindered her chances of securing a deal. After talks broke down, the two decided to record their own duet album. As a duo, they performed at the Columbia Arts Festival and opened for acts like Al Green and The Neville Brothers.

In 1993, Cassidy was honored by the Washington Area Music Association with a Wammie award for the Vocalist Jazz/Traditional category. The next year she was invited to perform at the event and chose to sing "Over the Rainbow". A Washington Times review of the event called her performance "a show-stopper". She took home two Wammies that night, again for Vocalist Jazz/Traditional and also for Roots Rock/Traditional R&B.For a brief period that year, Cassidy signed a deal with Blue Note Records to pair up with pop-jazz band Pieces of a Dream to release an album and tour the country. She sang two tracks in a mainly instrumental album. It was a musically unsatisfying experience for her.

After having a potential contract with Apollo Records collapse when the label went bankrupt, Biondo and Dale decided that she should release her own live album. In January 1996, the material for Live at Blues Alley was recorded over a two-day period at Blues Alley, Washington, D.C.. Due to a technical glitch on the first night of recording, only the second night recording was usable. Unhappy with the way she sounded due to a cold, she was reluctant to release the album. Only after some persuasion did she relent, on the condition that the studio track "Oh, I had a Golden Thread" would be included in the release and that she be allowed to start working on a follow-up studio album. Her apprehension appeared unfounded as local reviewers and the public responded positively. In one of the first published news article on Eva Cassidy, The Washington Post commented that "she could sing anything—folk, blues, pop, jazz, R&B, gospel—and make it sound like it was the only music that mattered". The album she worked on was released as Eva by Heart posthumously in 1997. In the liner notes of Eva by Heart, critic Joel Siegel described Cassidy as "one of the greatest voices of her generation".


Death
During a promotional event for the Live at Blues Alley album in July 1996, Cassidy noticed an ache in her hips, which she attributed to stiffness from painting murals perched atop a stepladder. The pain persisted and a few weeks later, Cassidy was diagnosed with melanoma. By the time of her diagnosis, the cancer had already metastasised; just three years earlier, she had a malignant mole removed from her back. The doctors gave her three to five months to live. Cassidy opted for aggressive treatment, but her health deteriorated rapidly. In her final public performance in September 1996, at the Bayou, she closed the set with Louis Armstrong's "What a Wonderful World" in front of an audience of friends and family. She was subsequently admitted to Johns Hopkins Hospital.

Cassidy died at her family home in Bowie, November 2, 1996, at the age of 33. She was posthumously inducted into the Hall of Fame of the Washington Area Music Association. According to her wishes, Cassidy’s body was cremated. Her ashes were scattered on the shores of St. Mary's River Watershed Park, a nature preserve near California, Maryland.

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]

[Admin]